元史·列传·卷五十

元史·列传·卷五十原文：

孤影坐观夜明灯，星冷虫鸣三两声。
诗中淳朴清新的民歌风格，内在节奏上重叠反复的形式，同一相思别离用或显、或寓、或直、或曲、或托物比兴的方法层层深入，“若秀才对朋友说家常话”式单纯优美的语言，正是这首诗具有永恒艺术魅力的所在。而首叙初别之情——次叙路远会难——再叙相思之苦——(...)
《毛诗序》云：“《君子偕老》，刺卫夫人也。夫人淫乱，失事君子之道，故陈人君之德，服饰之盛，宜与君子偕老也。”孔疏云：“毛以为由夫人失事君子之道，故陈别有小君内有贞顺之德，外有服饰之盛，德称其服宜与君子偕老者，刺(...)
这首词是写清明时节西湖游春的热闹繁华景象，从侧面来写西湖之美，着意描绘游春的欢乐气氛。“上巳”，节日名，古时以农历三月上旬巳日为“上巳”，这一天历来有到水滨踏青的习俗。《梦梁录》卷二载：“三月三日上已之辰，曲水流觞故事，起于晋时。唐朝赐宴曲江，倾都禊饮踏青，亦是此意。”《东京梦华录》也记载：“四野如市，往往就芳树之下，或园囿之间，罗列杯盘，互相劝酬。都城之歌儿舞女，遍满园亭，抵暮而归。”这就可以看出是郊外人们游春的盛况。西湖景色迷人，是游人的最佳去处。其盛况如何，作者一开始点明节令后，就说：“满目繁华。”用一句话来概括当时红男绿女、车水马龙、熙来攘往的情景。接下去便作具体描述：“争道谁家”是说在人群里，不知是谁东推西挤抢道前走，这就把那种闹哄哄的人群拥挤的场面活绘出来了。不仅行人众多，而且车辆也川流不息：“绿柳朱轮走(...)
老身是李相公夫人。相公左司家唤的去了，不见回来。今日老身东阁下探妗子回来，身子有些不快。天色晚也，梅香，绣房中道与小姐，休教他出来。嬷嬷收拾前后，我歇息去也我回到这馆驿安下，心中闷倦，那里有心去买花栽子。巴不得天晚了也，我如今与小姐赴期去来。今日因去后园中看花，墙头见了那生，四目相视，各有此心，将一个简帖儿约今夜来赴期。我回到绣房中，梅香，不知夫人睡去也不曾？我去看来。小姐，小姐！我正好做梦哩。你梦见甚么来？
说客游说人主实非易事，弄不好会有生命之虞。范雎以一籍布衣的身份游说秦昭王，正如他所说“交疏言深”，这时，他对秦王的心理状况与性格特征还不十分清楚，秦王喜欢听什么，想要干什么，他还没有准确的把握。因此，他必须先加试探，察言观色。他要贡献于秦王的谋略之一，也是最重要的一点，就是废逐把持朝政的以宣太后、穰侯为首的“四贵”。而秦王与他们有骨肉之亲，并且是在他们的拥立下才得以即位的。范雎明白，若稍有不慎，就会“今日言之于前，而明日伏诛于后”，落个身首异处的下场。所言甚深而交情甚浅，范雎能不顾虑吗?所以他吞吞吐吐，疑虑重重，回环往复，拖拖沓沓，而同时却又引古论今，援他况己，旁敲侧击，铺张扬厉。一方面对秦王反复进行试探，看他是否真心信任自己，是否能听从建议摆脱骨肉之亲的羁绊而自强自力；另一方面又反复申述自己对秦昭王的无限忠诚。在“何患乎”“何忧乎”、“何耻乎”的层层叙述中，对秦昭王展示自己的忠心，甚至表示“臣死而秦治，贤于生也”，好像他早已置生死于度外。这段说辞，淋漓酣畅，委婉周密，恳切动听。终于瞅准时机，于云山雾罩之中(...)
起句“挟瑟丛台下”，是说一位女子带着叫做瑟的乐器来到丛台的下边。按《汉书·高后纪》云：“高后元年，赵王宫丛台灾。”颜师古注：“连丛非一，故名丛台，盖本六国时赵王故台也。”台在今河北邯郸市东北，汉时台下当有宫室。“挟瑟”恐有一典故，然不知最早的出处何在。与沈约同时或稍后的北齐诗人魏收也写过一首《挟瑟歌》，词曰：“春风宛转入曲房，兼送小苑百花香。白马金鞍去未返，红妆玉筋下成行。”或许能作一佐证。假定是同咏一个故事，那么诗中主人翁便是一个红妆少女，金鞍白马把她带进丛台小苑，心中悲伤，流泪不止。诗中既云“徙倚”，言其低徊彷徨；又云“戚戚”，言其忧愁痛苦，其意与《挟瑟歌》中的“玉筋（泪水）下成行”相仿佛。如果此说能够成立，就便于理解这首诗了。
回廊四合掩寂寞，
此词当是作者赴黔途中经过夔州巫山县时所作。词通过乐与悲的多层次对比烘托，突现出他贬谪途中去国怀乡的忧闷之情。 词的开头以“对”字直领以下三句，描绘出一幅烟雨凄迷的峡江图：有时云蒸霞蔚，有时微雨蒙蒙，云雨迷离之中，只见错落攒立的群峰互相依傍。这里既是肖妙的写景，又是贴切的用典，“朝云”、“暮雨”镶嵌于句中，化而不露，“乱峰”则指巫山群峰，其中神女峰尤为峭丽，相传即为神女的化身。这样便营造出一个惝恍迷离、凄清悠远的境界。这种意境与他去国怀乡的怅惘心情是十分协调的。如以“叆叇”状云，表现云气浓重，更有日色昏暗之意。又如以“乱”字表现群峰的攒拥交叠，暗示他遭贬后神乱意迷的心境。“巫峡高唐，锁楚宫朱翠”，是由神话生发出来的联想。“朱翠”指女子的朱颜翠发，代指美人。一个“锁”字不也隐约透露出(...)
这是欧阳修离开洛阳时所写的惜别词。上片落笔即写离别的凄怆情怀。“尊前”二句：在酒宴前，本为告别，却先谈归期，正要对朋友们说出他的心中所想，但话还没说，本来舒展的面容，立刻愁云笼罩，声音哽咽。作者把酒宴的欢乐与离别的痛苦，离别与归来，春容与惨咽，几种事物对举，多次进行了感情的转换。在这种转变和对比中，使读者感受到对美好事物的追求和对人生无常的悲叹，把作者与友人之间深厚的友谊、彼此的依恋等复杂丰富的情感全部包容进去。作者没有按作词时一般写景抒情的格局，而是侧重抒写离别时的内心活动。“人生”二句：是从人生哲理的高度来观照这种惜别的感情。离别之所以如此痛苦，并非留恋风月繁华，而是感情的(...)
南京城上西楼，倚楼观看清秋时节的景色。万里的长江在夕阳下流去。公元1127年（宋钦宗靖康二年）金人侵占中原，官僚们散了，什么时候收复国(...)

元史·列传·卷五十拼音解读：

gū yǐng zuò guān yè míng dēng ，xīng lěng chóng míng sān liǎng shēng 。
shī zhōng chún pǔ qīng xīn de mín gē fēng gé ，nèi zài jiē zòu shàng zhòng dié fǎn fù de xíng shì ，tóng yī xiàng sī bié lí yòng huò xiǎn 、huò yù 、huò zhí 、huò qǔ 、huò tuō wù bǐ xìng de fāng fǎ céng céng shēn rù ，“ruò xiù cái duì péng yǒu shuō jiā cháng huà ”shì dān chún yōu měi de yǔ yán ，zhèng shì zhè shǒu shī jù yǒu yǒng héng yì shù mèi lì de suǒ zài 。ér shǒu xù chū bié zhī qíng ——cì xù lù yuǎn huì nán ——zài xù xiàng sī zhī kǔ ——(...)
《máo shī xù 》yún ：“《jun1 zǐ xié lǎo 》，cì wèi fū rén yě 。fū rén yín luàn ，shī shì jun1 zǐ zhī dào ，gù chén rén jun1 zhī dé ，fú shì zhī shèng ，yí yǔ jun1 zǐ xié lǎo yě 。”kǒng shū yún ：“máo yǐ wéi yóu fū rén shī shì jun1 zǐ zhī dào ，gù chén bié yǒu xiǎo jun1 nèi yǒu zhēn shùn zhī dé ，wài yǒu fú shì zhī shèng ，dé chēng qí fú yí yǔ jun1 zǐ xié lǎo zhě ，cì (...)
zhè shǒu cí shì xiě qīng míng shí jiē xī hú yóu chūn de rè nào fán huá jǐng xiàng ，cóng cè miàn lái xiě xī hú zhī měi ，zhe yì miáo huì yóu chūn de huān lè qì fēn 。“shàng sì ”，jiē rì míng ，gǔ shí yǐ nóng lì sān yuè shàng xún sì rì wéi “shàng sì ”，zhè yī tiān lì lái yǒu dào shuǐ bīn tà qīng de xí sú 。《mèng liáng lù 》juàn èr zǎi ：“sān yuè sān rì shàng yǐ zhī chén ，qǔ shuǐ liú shāng gù shì ，qǐ yú jìn shí 。táng cháo cì yàn qǔ jiāng ，qīng dōu xì yǐn tà qīng ，yì shì cǐ yì 。”《dōng jīng mèng huá lù 》yě jì zǎi ：“sì yě rú shì ，wǎng wǎng jiù fāng shù zhī xià ，huò yuán yòu zhī jiān ，luó liè bēi pán ，hù xiàng quàn chóu 。dōu chéng zhī gē ér wǔ nǚ ，biàn mǎn yuán tíng ，dǐ mù ér guī 。”zhè jiù kě yǐ kàn chū shì jiāo wài rén men yóu chūn de shèng kuàng 。xī hú jǐng sè mí rén ，shì yóu rén de zuì jiā qù chù 。qí shèng kuàng rú hé ，zuò zhě yī kāi shǐ diǎn míng jiē lìng hòu ，jiù shuō ：“mǎn mù fán huá 。”yòng yī jù huà lái gài kuò dāng shí hóng nán lǜ nǚ 、chē shuǐ mǎ lóng 、xī lái rǎng wǎng de qíng jǐng 。jiē xià qù biàn zuò jù tǐ miáo shù ：“zhēng dào shuí jiā ”shì shuō zài rén qún lǐ ，bú zhī shì shuí dōng tuī xī jǐ qiǎng dào qián zǒu ，zhè jiù bǎ nà zhǒng nào hǒng hǒng de rén qún yōng jǐ de chǎng miàn huó huì chū lái le 。bú jǐn háng rén zhòng duō ，ér qiě chē liàng yě chuān liú bú xī ：“lǜ liǔ zhū lún zǒu (...)
lǎo shēn shì lǐ xiàng gōng fū rén 。xiàng gōng zuǒ sī jiā huàn de qù le ，bú jiàn huí lái 。jīn rì lǎo shēn dōng gé xià tàn jìn zǐ huí lái ，shēn zǐ yǒu xiē bú kuài 。tiān sè wǎn yě ，méi xiāng ，xiù fáng zhōng dào yǔ xiǎo jiě ，xiū jiāo tā chū lái 。mó mó shōu shí qián hòu ，wǒ xiē xī qù yě wǒ huí dào zhè guǎn yì ān xià ，xīn zhōng mèn juàn ，nà lǐ yǒu xīn qù mǎi huā zāi zǐ 。bā bú dé tiān wǎn le yě ，wǒ rú jīn yǔ xiǎo jiě fù qī qù lái 。jīn rì yīn qù hòu yuán zhōng kàn huā ，qiáng tóu jiàn le nà shēng ，sì mù xiàng shì ，gè yǒu cǐ xīn ，jiāng yī gè jiǎn tiē ér yuē jīn yè lái fù qī 。wǒ huí dào xiù fáng zhōng ，méi xiāng ，bú zhī fū rén shuì qù yě bú céng ？wǒ qù kàn lái 。xiǎo jiě ，xiǎo jiě ！wǒ zhèng hǎo zuò mèng lǐ 。nǐ mèng jiàn shèn me lái ？
shuō kè yóu shuō rén zhǔ shí fēi yì shì ，nòng bú hǎo huì yǒu shēng mìng zhī yú 。fàn jū yǐ yī jí bù yī de shēn fèn yóu shuō qín zhāo wáng ，zhèng rú tā suǒ shuō “jiāo shū yán shēn ”，zhè shí ，tā duì qín wáng de xīn lǐ zhuàng kuàng yǔ xìng gé tè zhēng hái bú shí fèn qīng chǔ ，qín wáng xǐ huān tīng shí me ，xiǎng yào gàn shí me ，tā hái méi yǒu zhǔn què de bǎ wò 。yīn cǐ ，tā bì xū xiān jiā shì tàn ，chá yán guān sè 。tā yào gòng xiàn yú qín wáng de móu luè zhī yī ，yě shì zuì zhòng yào de yī diǎn ，jiù shì fèi zhú bǎ chí cháo zhèng de yǐ xuān tài hòu 、ráng hóu wéi shǒu de “sì guì ”。ér qín wáng yǔ tā men yǒu gǔ ròu zhī qīn ，bìng qiě shì zài tā men de yōng lì xià cái dé yǐ jí wèi de 。fàn jū míng bái ，ruò shāo yǒu bú shèn ，jiù huì “jīn rì yán zhī yú qián ，ér míng rì fú zhū yú hòu ”，luò gè shēn shǒu yì chù de xià chǎng 。suǒ yán shèn shēn ér jiāo qíng shèn qiǎn ，fàn jū néng bú gù lǜ ma ?suǒ yǐ tā tūn tūn tǔ tǔ ，yí lǜ zhòng zhòng ，huí huán wǎng fù ，tuō tuō tà tà ，ér tóng shí què yòu yǐn gǔ lùn jīn ，yuán tā kuàng jǐ ，páng qiāo cè jī ，pù zhāng yáng lì 。yī fāng miàn duì qín wáng fǎn fù jìn háng shì tàn ，kàn tā shì fǒu zhēn xīn xìn rèn zì jǐ ，shì fǒu néng tīng cóng jiàn yì bǎi tuō gǔ ròu zhī qīn de jī bàn ér zì qiáng zì lì ；lìng yī fāng miàn yòu fǎn fù shēn shù zì jǐ duì qín zhāo wáng de wú xiàn zhōng chéng 。zài “hé huàn hū ”“hé yōu hū ”、“hé chǐ hū ”de céng céng xù shù zhōng ，duì qín zhāo wáng zhǎn shì zì jǐ de zhōng xīn ，shèn zhì biǎo shì “chén sǐ ér qín zhì ，xián yú shēng yě ”，hǎo xiàng tā zǎo yǐ zhì shēng sǐ yú dù wài 。zhè duàn shuō cí ，lín lí hān chàng ，wěi wǎn zhōu mì ，kěn qiē dòng tīng 。zhōng yú chǒu zhǔn shí jī ，yú yún shān wù zhào zhī zhōng (...)
qǐ jù “jiā sè cóng tái xià ”，shì shuō yī wèi nǚ zǐ dài zhe jiào zuò sè de lè qì lái dào cóng tái de xià biān 。àn 《hàn shū ·gāo hòu jì 》yún ：“gāo hòu yuán nián ，zhào wáng gōng cóng tái zāi 。”yán shī gǔ zhù ：“lián cóng fēi yī ，gù míng cóng tái ，gài běn liù guó shí zhào wáng gù tái yě 。”tái zài jīn hé běi hán dān shì dōng běi ，hàn shí tái xià dāng yǒu gōng shì 。“jiā sè ”kǒng yǒu yī diǎn gù ，rán bú zhī zuì zǎo de chū chù hé zài 。yǔ shěn yuē tóng shí huò shāo hòu de běi qí shī rén wèi shōu yě xiě guò yī shǒu 《jiā sè gē 》，cí yuē ：“chūn fēng wǎn zhuǎn rù qǔ fáng ，jiān sòng xiǎo yuàn bǎi huā xiāng 。bái mǎ jīn ān qù wèi fǎn ，hóng zhuāng yù jīn xià chéng háng 。”huò xǔ néng zuò yī zuǒ zhèng 。jiǎ dìng shì tóng yǒng yī gè gù shì ，nà me shī zhōng zhǔ rén wēng biàn shì yī gè hóng zhuāng shǎo nǚ ，jīn ān bái mǎ bǎ tā dài jìn cóng tái xiǎo yuàn ，xīn zhōng bēi shāng ，liú lèi bú zhǐ 。shī zhōng jì yún “xǐ yǐ ”，yán qí dī huái páng huáng ；yòu yún “qī qī ”，yán qí yōu chóu tòng kǔ ，qí yì yǔ 《jiā sè gē 》zhōng de “yù jīn （lèi shuǐ ）xià chéng háng ”xiàng fǎng fó 。rú guǒ cǐ shuō néng gòu chéng lì ，jiù biàn yú lǐ jiě zhè shǒu shī le 。
huí láng sì hé yǎn jì mò ，
cǐ cí dāng shì zuò zhě fù qián tú zhōng jīng guò kuí zhōu wū shān xiàn shí suǒ zuò 。cí tōng guò lè yǔ bēi de duō céng cì duì bǐ hōng tuō ，tū xiàn chū tā biǎn zhé tú zhōng qù guó huái xiāng de yōu mèn zhī qíng 。 cí de kāi tóu yǐ “duì ”zì zhí lǐng yǐ xià sān jù ，miáo huì chū yī fú yān yǔ qī mí de xiá jiāng tú ：yǒu shí yún zhēng xiá wèi ，yǒu shí wēi yǔ méng méng ，yún yǔ mí lí zhī zhōng ，zhī jiàn cuò luò zǎn lì de qún fēng hù xiàng yī bàng 。zhè lǐ jì shì xiāo miào de xiě jǐng ，yòu shì tiē qiē de yòng diǎn ，“cháo yún ”、“mù yǔ ”xiāng qiàn yú jù zhōng ，huà ér bú lù ，“luàn fēng ”zé zhǐ wū shān qún fēng ，qí zhōng shén nǚ fēng yóu wéi qiào lì ，xiàng chuán jí wéi shén nǚ de huà shēn 。zhè yàng biàn yíng zào chū yī gè chǎng huǎng mí lí 、qī qīng yōu yuǎn de jìng jiè 。zhè zhǒng yì jìng yǔ tā qù guó huái xiāng de chàng wǎng xīn qíng shì shí fèn xié diào de 。rú yǐ “ài dài ”zhuàng yún ，biǎo xiàn yún qì nóng zhòng ，gèng yǒu rì sè hūn àn zhī yì 。yòu rú yǐ “luàn ”zì biǎo xiàn qún fēng de zǎn yōng jiāo dié ，àn shì tā zāo biǎn hòu shén luàn yì mí de xīn jìng 。“wū xiá gāo táng ，suǒ chǔ gōng zhū cuì ”，shì yóu shén huà shēng fā chū lái de lián xiǎng 。“zhū cuì ”zhǐ nǚ zǐ de zhū yán cuì fā ，dài zhǐ měi rén 。yī gè “suǒ ”zì bú yě yǐn yuē tòu lù chū (...)
zhè shì ōu yáng xiū lí kāi luò yáng shí suǒ xiě de xī bié cí 。shàng piàn luò bǐ jí xiě lí bié de qī chuàng qíng huái 。“zūn qián ”èr jù ：zài jiǔ yàn qián ，běn wéi gào bié ，què xiān tán guī qī ，zhèng yào duì péng yǒu men shuō chū tā de xīn zhōng suǒ xiǎng ，dàn huà hái méi shuō ，běn lái shū zhǎn de miàn róng ，lì kè chóu yún lóng zhào ，shēng yīn gěng yān 。zuò zhě bǎ jiǔ yàn de huān lè yǔ lí bié de tòng kǔ ，lí bié yǔ guī lái ，chūn róng yǔ cǎn yān ，jǐ zhǒng shì wù duì jǔ ，duō cì jìn háng le gǎn qíng de zhuǎn huàn 。zài zhè zhǒng zhuǎn biàn hé duì bǐ zhōng ，shǐ dú zhě gǎn shòu dào duì měi hǎo shì wù de zhuī qiú hé duì rén shēng wú cháng de bēi tàn ，bǎ zuò zhě yǔ yǒu rén zhī jiān shēn hòu de yǒu yì 、bǐ cǐ de yī liàn děng fù zá fēng fù de qíng gǎn quán bù bāo róng jìn qù 。zuò zhě méi yǒu àn zuò cí shí yī bān xiě jǐng shū qíng de gé jú ，ér shì cè zhòng shū xiě lí bié shí de nèi xīn huó dòng 。“rén shēng ”èr jù ：shì cóng rén shēng zhé lǐ de gāo dù lái guān zhào zhè zhǒng xī bié de gǎn qíng 。lí bié zhī suǒ yǐ rú cǐ tòng kǔ ，bìng fēi liú liàn fēng yuè fán huá ，ér shì gǎn qíng de (...)
nán jīng chéng shàng xī lóu ，yǐ lóu guān kàn qīng qiū shí jiē de jǐng sè 。wàn lǐ de zhǎng jiāng zài xī yáng xià liú qù 。gōng yuán 1127nián （sòng qīn zōng jìng kāng èr nián ）jīn rén qīn zhàn zhōng yuán ，guān liáo men sàn le ，shí me shí hòu shōu fù guó (...)

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

南京城上西楼，倚楼观看清秋时节的景色。万里的长江在夕阳下流去。公元1127年（宋钦宗靖康二年）金人侵占中原，官僚们散了，什么时候收复国(...)
征夫指予归路，
回廊四合掩寂寞，

相关赏析

他道是日游神为祸祟，我桃花女受灾危，怎知有千只眼先驱能辟鬼？我行出宅门前，离得这闺阁里。我呵若不是妆束巍巍，险些儿被金神打的天灵碎。
楚草经寒别，庭春入眼浓。
闲来写就青山卖，不使人间造孽钱！
境界的鲜明如画与意象的深蕴含蓄是这首词在意境创造上的主要特征。作者采取了类似电影推摄的手法，运用远、近景跳切镜头，从全景到近景，逐渐推出抒情主人公的特写。前面两个三字句，“院”与“庭”的遣词实际上并非同义反复，那是两个远、近景跳切镜头的巧妙组合。“深院”是世家豪族的深宅大院，所谓“侯门一入深如海”、“庭院深深深几许”是也。这是着眼于全景。“小庭”则是这整体中的一个单元，即千重万落中的一个独立小院，一个小天井。镜头从全景推近，把读者不知不觉地引入画面，置身于一个具体可感的环境之中。以上还只是画面的形，属于表层特征，还未抓住其中的“神”，即画面所蕴内在的深层特征。两幅画面分别用两个极平凡的字“静”和“空”来点化，应细加体味。借大宅院之“静”，当不仅仅是客观外在的安静、清静，在词语的深层结构中融入了强烈的主观情绪。那是静得让人恐惧，静得让人透不过气，是在心理压抑下而产生的一种深在的静谧感。小庭“空”，更明显不是客观意义的空空荡荡。这样的贵族之家，仆人丫鬟总不会太少，花木池台、金井玉栏大约也是有的，作者偏偏用个“空”字，一笔抹去，就只能说是他的主观感觉在作怪，一切都视而不见了。原来，处在巨大建筑群落中的一个小天井，本身就带有一种压抑感和冷落感，一个寂(...)
不谓乘轩意，伏枥还至今[10] 。

作者介绍

王淇 王淇，字菉猗。与谢枋得有交，谢尝代其女作《荐父青词》（《叠山集》卷一二）。今录诗二首。